Geschiedenis

Start bij manege Bemelmans in Vaesrade

In 1978 werd de vereniging opgericht door een paar enthousiaste ouders van gehandicapte kinderen. Zij kenden elkaar van de toen reeds jaren bestaande zwemvereniging “SVG de Mijnstreek”. Voorzitter was de heer Ed Wijzenbeek. Andere vrijwilligers van het eerste uur waren Bep en Lex Starmans (penningmeester). Bep Starmans verzorgde hier de kantine voor de vereniging.

De heer Cor van Leipzig en mevrouw Sybilla Roemkens zijn sinds juni 1981 actief als bestuurlid. Cor van Leipzig volgde in 1985 Ed Wijzenbeek op als voorzitter. Ed Wijzenbeek overleed plotseling op 14-9-1985. Onder Cor van Leipzig zijn 19 jaar durend voorzitterschap werd er zeer veel verwezenlijkt, met als hoogtepunt de bouw van een eigen manege.

Carla Noman is als instructrice en fysiotherapeute sinds 1979 betrokken bij de vereniging. Vanaf 6 juni 2004 is ze voorzitter van de vereniging RSVG.

Er werd gestart met 13 leden in 1978 en gedurende de eerste vijf jaar van het bestaan van de vereniging zijn er 78 leden gestart met pony rijden.

Tot november 1980 heeft de vereniging alleen gebruik gemaakt van pony’s en paarden van de manege Bemelmans in Vaesrade en natuurlijk van alle lieve kinderen van de ponyclub Nuth, die na hun les hun pony’s beschikbaar stelden voor onze lesuren.

Onze eerste eigen pony is er één om nooit te vergeten: Kwisty. Deze pony is aangekocht door de vereniging dankzij een schenking van de heer en mevrouw Noman. Een betere besteding van de giften, ontvangen bij zijn 40 jarig dienstjubileum, hadden ze niet kunnen bedenken!

In de volgende jaren werden er nog meer eigen pony's aangeschaft, die naast de lessen voor de RSVG in de gewone lessen van de manege werden ingezet.

In 1980 kreeg de vereniging het lidmaatschap van de Federatie Paardrijden Gehandicapten.

1992 Verhuizing naar manege Daalderhof in Oirsbeek

De verenging was inmiddels groot genoeg geworden om de pony's in pension te zetten, zodat ze geen extra uren meer moesten lopen in de gewone lessen om hun eigen kostje te verdienen. Het was jammer dat de eigen kantine hiermee verdween, maar voor de pony's werd het beter. Daalderhof was een grote manege en we konden naast de stallen ruimte in de binnenmanege huren om lessen per week te geven.

In december 1992 werd ons door Hennie Huisman tijdens de Surprise Show een Mercedesbus aangeboden, die ook werd aangepast voor rolstoelvervoer.

1999 Verhuizing naar eigen manege in Sittard

Hoewel integratie tussen de andere ruiters van Daalderhof de eerste tijd goed verliep, groeide met de uitbreiding van de manege, de wens om een eigen ruimte ter beschikking te hebben. De veiligheid rond het paardrijden kon niet altijd meer gewaarborgd worden. De eerste onderhandelingen starten in 1995. Cor van Leipzig beschrijft onder "bouw manege" het verloop vanaf de eerste besprekingen tot de opening in 1999. Hij was de grote bezielende kracht, zonder wie de plannen nooit verwezenlijkt hadden kunnen worden.